بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان

إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا

همانا براى پرهيزكاران است برخوردارگاهى

حَدَآئِقَ وَ أَعۡنَٰبٗا

باغچه‌هايى و تاكهايى

وَ كَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا

و آنان پستان برآمده همسالانى

وَ كَأۡسٗا دِهَاقٗا

و جامى لبريز

لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا كِذَّٰبٗا

نشنوند در آن ياوه و نه تكذيبى

جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا

پاداشى از پروردگارت بخششى به شمار

رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا ٱلرَّحۡمَٰنِ لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است خداوند مهربان كه دارا نيستند از او خطابى (سخن‌گفتنى)

يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ قَالَ صَوَابٗا

روزى كه بپاى ايستند روح و فرشتگان به صفى سخن نگويند جز آن كو دستورى دهدش خداوند مهربان و گويد درستى

ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا

آن است روز حق تا هر كه خواهد برگيرد بسوى پروردگار خويش بازگشتگاهى

إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ وَ يَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا

همانا بيم داديم شما را از عذابى نزديك روزى كه بنگرد مرد آنچه را پيش فرستاده است دو دستش و گويد كافر كاش مى‌بودم خاكى

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به خورشيد و پرتوش (يا آفتابش)

وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

و به ماه گاهى كه از پيش آيد

وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

و به روز گاهى كه تابناكش سازد

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

و به شب گاهى كه بپوشدش

وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا

و به آسمان و آنچه (يا آنكه) بساختش

وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا

و به زمين و آنچه گستردش

وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا

و به روان و آنچه راست آوردش

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا

پس سروشش فرستاد گنهكاريش و پرهيزش

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

همانا رستگار شد آنكه پاك ساختش

وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

و همانا آيان كرد آنكه بفريفتش (يا نهان داشتش)

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

تكذيب كرد ثمود به سركشيش

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

گاهى كه برانگيخت بدنهادتر (يا تيره‌بخت‌ترش)

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا

پس گفت بديشان پيمبر خدا اشتر خدا را و آبشخورش

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

پس تكذيبش كردندش پس پى كردند پس برآشفت بر ايشان پروردگارشان به گناهشان پس يكسانش كرد

وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

و نهراسد از فرجامش